Procedury

Miejsko-Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej w Skawinie realizuje:

• zadania pomocy społecznej:
• dodatki mieszkaniowe
• dodatki energetyczne
• świadczenia rodzinne
• świadczenia z funduszu alimentacyjnego
• świadczenia wychowawcze 500+
• świadczenia z ustawy „Za życiem”

I. POMOC SPOŁECZNA
Cele pomocy społecznej

Pomoc społeczna jako instytucja polityki społecznej państwa ma na celu umożliwienie osobom i rodzinom przezwyciężanie trudnych sytuacji życiowych, których nie są one w stanie pokonać, wykorzystując własne środki, możliwości i uprawnienia.
Trudne sytuacje życiowe to, w szczególności okoliczności wymienione w art. 7 ustawy
o pomocy społecznej: ubóstwo, sieroctwo, bezdomność, bezrobocie, niepełnosprawność, długotrwała lub ciężka choroba, przemoc w rodzinie, potrzeba ochrony ofiar handlu ludźmi, potrzeba ochrony macierzyństwa lub wielodzietności, bezradność w sprawach opiekuńczo-wychowawczych i prowadzeniu gospodarstwa domowego, zwłaszcza w rodzinach niepełnych lub wielodzietnych, brak umiejętności w przystosowaniu do życia młodzieży opuszczającej placówki opiekuńczo-wychowawcze, trudności w integracji cudzoziemców, którzy uzyskali w Rzeczypospolitej Polskiej status uchodźcy lub ochronę uzupełniającą, trudności w przystosowaniu do życia po opuszczeniu zakładu karnego, alkoholizm lub narkomania, zdarzenia losowe i sytuacje kryzysowe, klęski żywiołowe lub ekologiczne z uwzględnieniem dochodu niższego od kryterium dochodowego.
Celem pomocy społecznej jest zaspokajanie niezbędnych potrzeb życiowych osób i rodzin oraz umożliwianie im bytowania w warunkach odpowiadających godności człowieka. Pomoc społeczna powinna w miarę możliwości doprowadzić do życiowego usamodzielnienia osób
i rodzin oraz ich integracji ze środowiskiem.
Celem pomocy społecznej jest także zapobieganie powstawaniu sytuacji powodujących konieczność korzystania z pomocy społecznej. Potrzeby osoby i rodziny korzystającej
z pomocy społecznej powinny zostać uwzględnione, jeżeli odpowiadają celom
i możliwościom pomocy społecznej.
Pomoc społeczna powinna również zapobiegać marginalizacji osób, rodzin. Również powinna mobilizować do aktywnego i samodzielnego działania i rozwiązywania trudnych sytuacji życiowych.

Prawo do świadczeń pieniężnych
Prawo do świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej przysługuje:

• osobie samotnie gospodarującej, której dochód nie przekracza kwoty 701 zł - zwanej kryterium dochodowym osoby samotnie gospodarującej,
• osobie w rodzinie, w której dochód na osobę nie przekracza kwoty 528 zł - zwanej kryterium dochodowym na osobę w rodzinie,
• rodzinie, której dochód nie przekracza sumy kwot kryterium dochodowego na osobę w rodzinie zwanej kryterium dochodowym rodziny,

przy równoczesnym wystąpieniu co najmniej jednej okoliczności tj.

• ubóstwa;
• sieroctwa;
• bezdomności;
• bezrobocia;
• niepełnosprawności;
• długotrwałej lub ciężkiej choroby;
• przemocy w rodzinie;
• potrzeby ochrony ofiar handlu ludźmi;
• potrzeby ochrony macierzyństwa lub wielodzietności;
• bezradności w sprawach opiekuńczo-wychowawczych i prowadzenia gospodarstwa domowego, zwłaszcza w rodzinach niepełnych lub wielodzietnych;
• trudności w integracji cudzoziemców, którzy uzyskali w Rzeczypospolitej Polskiej status uchodźcy lub ochronę uzupełniającą;
• trudności w przystosowaniu do życia po zwolnieniu z zakładu karnego;
• alkoholizmu lub narkomanii;
• zdarzenia losowego i sytuacji kryzysowej;
• klęski żywiołowej lub ekologicznej.

Procedury przyznawania pomocy społecznej
Pomoc przyznawana jest na wniosek osoby zainteresowanej, jej przedstawiciela ustawowego lub innej osoby (za zgodą osoby zainteresowanej lub jej przedstawiciela ustawowego) lub z urzędu - po przeprowadzeniu rodzinnego wywiadu środowiskowego - po pełnym udokumentowaniu sytuacji bytowej, rodzinnej i materialnej wszystkich członków rodziny prowadzących wspólne gospodarstwo domowe.
Wnioski o przyznanie pomocy ze środków pomocy społecznej nie podlegają opłacie skarbowej. Wniosek o przyznanie świadczeń może być złożony w formie ustnego zgłoszenia.
Sytuację osobistą, rodzinną, dochodową i majątkową osoby lub rodziny ustala się na podstawie:

• dowodu osobistego lub innego dokumentu stwierdzającego tożsamość;
• skróconego odpisu aktu urodzenia dziecka lub książeczki zdrowia dziecka (do wglądu);
• dokumentów określających status cudzoziemca w Rzeczypospolitej Polskiej;
• decyzji właściwego organu w sprawie renty, emerytury, świadczenia przedemerytalnego lub zasiłku przedemerytalnego;
• orzeczenia komisji do spraw inwalidztwa i zatrudnienia wydanego przed dniem 1 września 1997 r., orzeczenia lekarza orzecznika o niezdolności do pracy, niezdolności do samodzielnej egzystencji, orzeczenia komisji lekarskiej;
• orzeczenia o niepełnosprawności albo orzeczenia o stopniu niepełnosprawności;
• zaświadczenia albo oświadczenia o wysokości wynagrodzenia z tytułu zatrudnienia, zawierającego informacje o wysokości potrąconej zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, składki na ubezpieczenie zdrowotne, składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe w części finansowanej przez ubezpieczonego oraz składki na ubezpieczenie chorobowe
• zaświadczenia albo oświadczenia o wysokości wynagrodzenia uzyskiwanego na podstawie umowy agencyjnej, umowy zlecenia, umowy o dzieło albo w okresie członkostwa w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub spółdzielni kółek rolniczych (usług rolniczych), zawierającego informacje o potrąconej zaliczce na podatek dochodowy od osób fizycznych, składki na ubezpieczenie zdrowotne, składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe w części finansowanej przez ubezpieczonego oraz składki na ubezpieczenie chorobowe;
• zaświadczenia albo oświadczenia o okresie zatrudnienia, w tym o okresach, za które były opłacane składki na ubezpieczenia społeczne, oraz o okresach nieskładkowych;
• dowodu otrzymania renty lub emerytury, zasiłku przedemerytalnego lub świadczenia przedemerytalnego;
• zaświadczenia urzędu gminy albo oświadczenia o powierzchni gospodarstwa rolnego w hektarach przeliczeniowych;
• zaświadczenia albo oświadczenia o kontynuowaniu nauki w gimnazjum, szkole ponadgimnazjalnej, szkole ponadpodstawowej lub szkole wyższej;
• decyzji starosty o uznaniu lub odmowie uznania za osobę bezrobotną, utracie statusu osoby bezrobotnej, o przyznaniu, odmowie przyznania, wstrzymaniu, wznowieniu wypłaty oraz utracie lub pozbawieniu prawa do zasiłku dla bezrobotnych, świadczenia szkoleniowego, stypendium, dodatku aktywizacyjnego albo oświadczenia o pozostawaniu w ewidencji bezrobotnych lub poszukujących pracy;
• decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o ustaleniu kapitału początkowego;
• zaświadczenia albo oświadczenia o zobowiązaniu do opłacania składki na ubezpieczenie społeczne rolników;
• zaświadczenia albo oświadczenia o zadeklarowanej podstawie wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne osób prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą;
• zaświadczenia albo oświadczenia dotyczące dochodu z pozarolniczej działalności gospodarczej:
• wysokość dochodu z pozarolniczej działalności gospodarczej w przypadku prowadzenia działalności opodatkowanej na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych ustala się na podstawie zaświadczenia wydanego przez naczelnika właściwego urzędu skarbowego, zawierającego informację o wysokości:

1) przychodu;
2) kosztów uzyskania przychodu;
3) różnicy pomiędzy przychodem a kosztami jego uzyskania;
4) dochodów z innych źródeł niż pozarolnicza działalność gospodarcza w przypadkach gdy podatnik łączy przychody z działalności gospodarczej z innymi przychodami lub rozlicza się wspólnie z małżonkiem,
5) odliczonych od dochodu składek na ubezpieczenia społeczne;
6) należnego podatku;
7) odliczonych od podatku składek na ubezpieczenie zdrowotne związanych z prowadzeniem pozarolniczej działalności gospodarczej.

• Wysokość dochodu z pozarolniczej działalności gospodarczej w przypadku prowadzenia działalności na zasadach określonych w przepisach o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne ustala się na podstawie zaświadczenia wydanego przez naczelnika właściwego urzędu skarbowego zawierającego informację o formie opodatkowania oraz na podstawie dowodu opłacenia składek w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych.
• zaświadczenia albo oświadczenia o uzyskaniu dochodu jednorazowego przekraczającego pięciokrotnie kwoty:

1) kryterium dochodowego osoby samotnie gospodarującej, w przypadku osoby samotnie gospodarującej,
2) kryterium dochodowego rodziny, w przypadku osoby w rodzinie;

• oświadczenia dotyczącego uzyskania jednorazowego dochodu należnego za dany okres;
• decyzji organów przyznających świadczenia pieniężne;
• oświadczenia o stanie majątkowym;
• innych dokumentów niezbędnych do ustalenia prawa do świadczeń.

Pracownik socjalny przeprowadzając rodzinny wywiad środowiskowy – w miejscu zamieszkania lub pobytu – bierze pod uwagę indywidualne cechy osoby, sytuację życiową, w tym osobistą, rodzinną i zdrowotną osoby ubiegającej się o przyznanie świadczenia pomocy społecznej. Wywiad środowiskowy przeprowadza się w terminie 14 dni roboczych od dnia powzięcia wiadomości o konieczności jego przeprowadzenia. W sprawach niecierpiących zwłoki, wymagających pilnej interwencji pracownika socjalnego, wywiad przeprowadza się niezwłocznie, nie później niż w terminie 2 dni roboczych od dnia powzięcia wiadomości o potrzebie przyznania świadczenia z pomocy społecznej.
Podczas przeprowadzania wywiadu pracownik socjalny wypełnia ustawowo określony kwestionariusz wywiadu.
Do postępowania w sprawie świadczeń pomocy społecznej mają zastosowanie przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego. Pracownicy socjalni są zobowiązani do zachowania tajemnicy służbowej. Informacje uzyskane podczas przeprowadzonego wywiadu stanowią tajemnicę służbową i mogą być wykorzystane wyłącznie dla celów prowadzonego postępowania, tylko przez osoby w nim uczestniczące.
Przyznanie świadczeń z pomocy społecznej następuje w formie decyzji administracyjnej.
Udzielenie świadczeń w postaci interwencji kryzysowej, pracy socjalnej, poradnictwa, uczestnictwa w zajęciach klubu samopomocy, a także przyznanie biletu kredytowanego nie wymaga wydania decyzji administracyjnej.

Pracownicy socjalni
Zadania:

• praca socjalna;
• dokonywanie analizy i oceny zjawisk, które powodują zapotrzebowanie na świadczenia z pomocy społecznej oraz kwalifikowanie do uzyskania tych świadczeń;
• udzielanie informacji, wskazówek i pomocy w zakresie rozwiązywania spraw życiowych osobom, które dzięki tej pomocy będą zdolne samodzielnie rozwiązywać problemy będące przyczyną trudnej sytuacji życiowej; skuteczne posługiwanie się przepisami prawa w realizacji tych zadań;
• pomoc w uzyskaniu dla osób będących w trudnej sytuacji życiowej poradnictwa dotyczącego możliwości rozwiązywania problemów i udzielania pomocy przez właściwe instytucje państwowe, samorządowe i organizacje pozarządowe oraz wspieranie w uzyskiwaniu pomocy;
• udzielanie pomocy zgodnie z zasadami etyki zawodowej;
• pobudzanie społecznej aktywności i inspirowanie działań samopomocowych w zaspokajaniu niezbędnych potrzeb życiowych osób, rodzin, grup i środowisk społecznych;
• współpraca i współdziałanie z innymi specjalistami w celu przeciwdziałania i ograniczania patologii i skutków negatywnych zjawisk społecznych, łagodzenie skutków ubóstwa;
• inicjowanie nowych form pomocy osobom i rodzinom mającym trudną sytuację życiową oraz inspirowanie powołania instytucji świadczących usługi służące poprawie sytuacji takich osób i rodzin;
• współuczestniczenie w inspirowaniu, opracowaniu, wdrożeniu oraz rozwijaniu regionalnych i lokalnych programów pomocy społecznej ukierunkowanych na podniesienie jakości życia.

Pracownik socjalny:

• kieruje się zasadami etyki zawodowej;
• kieruje się zasadą dobra osób i rodzin, którym służy, poszanowania ich godności i prawa tych osób do samostanowienia;
• przeciwdziała praktykom niehumanitarnym i dyskryminującym osobę, rodzinę lub grupę;
• udziela osobom zgłaszającym się pełnej informacji o przysługujących im świadczeniach i dostępnych formach pomocy;
• zachowuje w tajemnicy informacje uzyskane w toku czynności zawodowych, także po ustaniu zatrudnienia, chyba że działa to przeciwko dobru osoby lub rodziny;
• podnosi swoje kwalifikacje zawodowe poprzez udział w szkoleniach i samokształcenie.

Dobro podopiecznego, udzielenie pełnej informacji o przysługujących prawach, skuteczna
i szybka pomoc - zgodnie z przepisami prawa - jest nadrzędnym celem pomocy społecznej.

Niematerialne formy pomocy

• Praca socjalna.

Osobom i rodzinom udziela się pomocy w postaci pracy socjalnej, poradnictwa specjalistycznego.
Praca socjalna to działalność zawodowa mająca na celu pomoc osobom i rodzinom we wzmacnianiu lub odzyskiwaniu zdolności do funkcjonowania w społeczeństwie poprzez pełnienie odpowiednich ról społecznych oraz tworzenie warunków sprzyjających temu celowi.

• Usługi opiekuńcze.

Osobie samotnej, która z powodu wieku, choroby lub innych przyczyn wymaga pomocy innych osób, a jest jej pozbawiona, przysługuje pomoc w formie usług opiekuńczych lub specjalistycznych usług opiekuńczych.
Usługi opiekuńcze obejmują pomoc w zaspokajaniu codziennych potrzeb życiowych, opiekę higieniczną, zaleconą przez lekarza pielęgnację oraz w miarę możliwości, zapewnienie kontaktów z otoczeniem.
Ośrodek pomocy społecznej przyznając usługi opiekuńcze, ustala ich zakres, okres i miejsce świadczenia oraz odpłatność klienta.

• Kierowanie do domów pomocy społecznej.

Osobie wymagającej całodobowej opieki z powodu wieku, choroby lub niepełnosprawności, niemogącej samodzielnie funkcjonować w codziennym życiu, której nie można zapewnić niezbędnej pomocy w formie usług opiekuńczych, przysługuje prawo do umieszczenia w domu pomocy społecznej.
Pobyt w domu pomocy społecznej jest odpłatny do wysokości średniego miesięcznego kosztu utrzymania.
Obowiązani do wnoszenia opłaty za pobyt w domu pomocy społecznej są w kolejności:
1) mieszkaniec domu, a w przypadku osób małoletnich przedstawiciel ustawowy z dochodów dziecka,
2) małżonek, zstępni przed wstępnymi,
3) gmina, z której osoba została skierowana do domu pomocy społecznej.

II. DODATKI MIESZKANIOWE

Dodatki mieszkaniowe przyznawane i wypłacane są na podstawie ustawy z dnia 21 czerwca 2001 roku o dodatkach mieszkaniowych (teks jednolity Dz. U. z 2013r. poz. 966 z późn. zm.) oraz Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 grudnia 2001r. w sprawie dodatków mieszkaniowych (Dz.U. z 2001r. nr 156 poz. 1817 z późn. zm.)

O dodatek mieszkaniowy mogą ubiegać się osoby, które spełniają jednocześnie trzy kryteria:
- posiadają tytuł prawny do lokalu
- spełniają kryterium dochodowe
- spełniają kryterium metrażowe.

Dodatek mieszkaniowy przysługuje:

1. najemcom lub podnajemcom lokali mieszkalnych,
2. osobom mieszkającym w lokalach mieszkalnych, do których przysługuje im spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego,
3. osobom zajmującym lokale mieszkalne w budynkach stanowiących ich własność i właścicielom samodzielnych lokali mieszkalnych,
4. innym osobom mającym tytuł prawny do zajmowanego lokalu mieszkalnego i ponoszącym wydatki związane z jego zajmowaniem,
5. osobom zajmującym lokal mieszkalny bez tytułu prawnego, oczekującym na przysługujący im lokal zamienny albo socjalny.

O dodatek mieszkaniowy mogą ubiegać się te osoby, u których miesięczny dochód brutto na osobę w rodzinie, w okresie trzech pełnych miesięcy kalendarzowych poprzedzających datę złożenia wniosku nie przekracza:
- 125% kwoty najniższej emerytury w gospodarstwie wieloosobowym
- 175% kwoty najniższej emerytury w gospodarstwie jednoosobowym .

Za dochód uważa się wszelkie przychody po odliczeniu kosztów uzyskania przychodu i składek na ubezpieczenie emerytalne, rentowe i chorobowe określonych w przepisach o systemie ubezpieczeń społecznych.
Do dochodu wlicza się także dochód z posiadania gospodarstwa rolnego.

Do dochodu nie wlicza się świadczeń pomocy materialnej dla uczniów, dodatków dla sierot zupełnych, jednorazowych zapomóg z tytułu urodzenia się dziecka, dodatku z tytułu urodzenia dziecka, pomocy w zakresie dożywiania, zasiłków pielęgnacyjnych, zasiłków okresowych z pomocy społecznej, jednorazowych świadczeń pieniężnych i świadczeń w naturze z pomocy społecznej, dodatku mieszkaniowego, dodatku energetycznego, zapomogi pieniężnej, o której mowa w przepisach o zapomodze pieniężnej dla niektórych emerytów, rencistów i osób pobierających świadczenie przedemerytalne albo zasiłek przedemerytalny w 2007 r., świadczenia pieniężnego i pomocy pieniężnej, o których mowa w przepisach ustawy z dnia 20 marca 2015 r. o działaczach opozycji antykomunistycznej oraz osobach represjonowanych z powodów politycznych, świadczenia wychowawczego, o którym mowa w ustawie z dnia 11 lutego 2016 r. o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci oraz dodatku wychowawczego, o którym mowa w ustawie z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej

Trzecie kryterium, to określony metraż lokalu przypisany do ilości zamieszkujących w nim osób. Ustawa o dodatkach mieszkaniowych określa dokładnie normatywną powierzchnię mieszkania. Aby ubiegać się o dodatek mieszkaniowy powierzchnia ta może być przekroczona maksymalnie do 30%.

Powierzchnia normatywna oraz maksymalna wynosi odpowiednio:

Na każdą następną osobę dolicza się 5 m2 do powierzchni normatywnej.

W przypadku osoby niepełnosprawnej legitymującej się orzeczeniem o niepełnosprawności zwiększa się powierzchnię normatywną o 15 m2, jeżeli ze względu na niepełnosprawność wymaga zamieszkiwania w oddzielnym pokoju lub porusza się na wózku inwalidzkim. Dopłata w formie dodatku mieszkaniowego przysługuje tylko do wydatków ponoszonych na powierzchnię normatywną , wydatki na dodatkowe metry osoba musi ponosić sama.

Dodatek mieszkaniowy nie pokryje 100% wydatków na mieszkanie, nawet jeśli jego metraż nie przekracza powierzchni normatywnej. Wynika to z tego, że osoba ubiegająca się o dodatek mieszkaniowy ma obowiązek przeznaczać część swoich dochodów miesięcznych na wydatki na mieszkanie. Wysokość udziału własnego osoby w wydatkach mieszkaniowych jest określona w ustawie.
Maksymalna wysokość dopłaty to 70% wydatków stanowiących podstawę obliczenia dodatku mieszkaniowego.
W przypadku, gdy mieszkanie nie jest wyposażone w instalacje centralnego ogrzewania, centralnie ciepłą wodę czy brak w nim instalacji gazu przewodowego, osobie przysługują ryczałty, które stanowią część dodatku mieszkaniowego. Podstawą ich naliczenia jest cena kilowatogodziny, odczytana z rachunku. Dlatego przy składaniu wniosku osoba zobowiązana jest mieć z sobą do wglądu fakturę za energię elektryczną za ostatni okres rozliczeniowy.

Aby ubiegać się o dodatek mieszkaniowy należy złożyć wniosek o przyznanie dodatku mieszkaniowego oraz deklarację o wysokości dochodów gospodarstwa domowego. Dane wykazane na wniosku musi potwierdzić zarządca tj. np. PGM, Spółdzielnia Mieszkaniowa. Przy składaniu wniosku należy przedstawić do wglądu fakturę za energię elektryczną za ostatni okres rozliczeniowy. Osoby wynajmujące mieszkanie muszą dostarczyć kserokopię umowy najmu oraz oryginał tej umowy- do wglądu.
Właściciel domu jednorodzinnego jest obowiązany dołączyć do wniosku dokumenty albo oświadczenie składane pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań o wielkości powierzchni użytkowej, w tym łącznej powierzchni pokoi i kuchni , oraz o wyposażeniu technicznym domu a także przedstawić rachunki dotyczące wydatków, do których wlicza się opłaty za energię cieplną i wodę dostarczane do lokalu oraz opłaty za odbiór nieczystości stałych i płynnych.

Dodatek mieszkaniowy zostaje przyznany decyzją, na okres 6 miesięcy licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po złożeniu wniosku.

Osoba, która pobiera dodatek mieszkaniowy ma obowiązek opłacać na bieżąco swoją część należności za zajmowany lokal. Zarządca budynku ma obowiązek powiadomić organ wypłacający dodatek mieszkaniowy, jeżeli zaległości czynszowe obejmują pełne 2 miesiące. W takim przypadku następuje wstrzymanie wypłaty przyznanego dodatku mieszkaniowego. Jeżeli osoba ureguluje powstałe zaległości w okresie 3 miesięcy od dnia wydania decyzji o wstrzymaniu wypłaty dodatku mieszkaniowego, kwota wstrzymanego dodatku zostanie wypłacona. Jeżeli uregulowanie nie nastąpi w wyznaczonym okresie 3 miesięcy, decyzja o przyznaniu dodatku mieszkaniowego wygasa.

Jeżeli dodatek mieszkaniowy przyznano na podstawie nieprawdziwych danych zawartych w deklaracji o dochodach lub wniosku, osoba otrzymująca dodatek mieszkaniowy jest obowiązana do zwrotu nienależnie pobranych kwot w podwójnej wysokości (należności te wraz z odsetkami i kosztami egzekucyjnymi podlegają przymusowemu ściągnięciu w trybie postępowania egzekucyjnego).

Druki wniosku o przyznanie dodatku mieszkaniowego wraz z deklaracją o dochodach oraz druki wzorów zaświadczeń o dochodach, jak również szczegółowe informacje można uzyskać w Miejsko - Gminnym Ośrodku Pomocy Społecznej w Skawinie ul. Żwirki i Wigury 13 w godzinach pracy ośrodka.

III. DODATKI ENERGETYCZNE

Od 1 stycznia 2014 r. ustawa z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (tekst jednolity: Dz. U. z 2017 r. poz. 220 z późn. zm.) – wprowadziła dla tzw. odbiorcy wrażliwego energii elektrycznej pomoc w formie zryczałtowanego dodatku energetycznego.

O przyznanie zryczałtowanego dodatku energetycznego ubiegać się może osoba, która spełnia łącznie 3 warunki:

• ma przyznany dodatek mieszkaniowy,
• jest stroną umowy kompleksowej lub umowy sprzedaży energii elektrycznej zawartej z przedsiębiorstwem energetycznym,
• zamieszkuje w lokalu, do którego jest dostarczana energia elektryczna.

Zgodnie z Obwieszczeniem Ministra Energii z dnia 23 kwietnia 2018 r. w sprawie wysokości dodatku energetycznego obowiązującej od dnia 1 maja 2018r. do dnia 30 kwietnia 2019 r., wysokość dodatku energetycznego dla gospodarstwa domowego: (M.P. z 2018 r. poz. 450):

• prowadzonego przez osobę samotną wynosi 11,35 zł./ miesiąc;
• składającego się z 2 do 4 osób wynosi 15,77 zł /miesiąc;
• składającego się z co najmniej 5 osób wynosi 18,92 zł./miesiąc.

Wymagane dokumenty:

1) Wniosek o przyznanie zryczałtowanego dodatku energetycznego,

2) kopia umowy kompleksowej lub umowy sprzedaży energii elektrycznej (oryginał do wglądu).

Zryczałtowany dodatek energetyczny może być wypłacony:

1) na rachunek bankowy osoby wnioskującej;

2) na rachunek bankowy przedsiębiorstwa energetycznego, z którym osoba wnioskująca ma zawartą umowę kompleksową lub umowę sprzedaży.

IV. ŚWIADZENIA RODZINNE

Kto może ubiegać się o świadczenia rodzinne

Świadczenia rodzinne przysługują:

• obywatelom polskim,
• cudzoziemcom:

• do których stosuje się przepisy o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego,
• jeżeli wynika to z wiążących Rzeczpospolitą Polską umów dwustronnych o zabezpieczeniu społecznym,
• przebywającym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie zezwolenia na osiedlenie się, zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Wspólnot Europejskich, zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony udzielonego w związku z okolicznością, o której mowa w art. 53 ust. 1 pkt 13 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach (Dz. U. z 2006 roku, Nr 234, poz. 1694), zgody na pobyt tolerowany lub w związku z uzyskaniem w Rzeczypospolitej Polskiej statusu uchodźcy, jeżeli zamieszkują z członkami rodzin na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Świadczenia rodzinne przysługują osobom, jeżeli zamieszkują na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez okres zasiłkowy, w którym otrzymują świadczenia rodzinne, chyba że przepisy o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego lub dwustronne umowy międzynarodowe o zabezpieczeniu społecznym stanowią inaczej.

Rodzaje świadczeń rodzinnych

Świadczeniami rodzinnymi są:

• zasiłek rodzinny oraz dodatki do zasiłku rodzinnego,
• jednorazowa zapomoga z tytułu urodzenia się dziecka,
• świadczenia opiekuńcze: zasiłek pielęgnacyjny, specjalny zasiłek opiekuńczy oraz świadczenie pielęgnacyjne.
• świadczenie rodzicielskie.

Zasiłek rodzinny oraz dodatki do zasiłku rodzinnego przysługują jeżeli dochód rodziny w przeliczeniu na osobę albo dochód osoby uczącej się nie przekracza kwoty 674,00 zł .

W przypadku gdy członkiem rodziny jest dziecko legitymujące się orzeczeniem o niepełnosprawności lub orzeczeniem o umiarkowanym albo o znacznym stopniu niepełnosprawności, zasiłek rodzinny przysługuje, jeżeli dochód rodziny w przeliczeniu na osobę albo dochód osoby uczącej się nie przekracza kwoty 764,00.

Przy ustalaniu uprawnień do świadczeń rodzinnych bierze się pod uwagę dochody osiągnięte w roku poprzedzającym okres zasiłkowy, na który prawo jest ustalane.

W przypadku utraty dochodu, prawo do zasiłku rodzinnego ustala się na podstawie dochodu rodziny lub dochodu osoby uczącej się, pomniejszonego o utracony dochód.

W przypadku uzyskania przez członka rodziny, osobę uczącą się lub dziecko pozostające pod opieką opiekuna prawnego dochodu, prawo do zasiłku rodzinnego ustala się na podstawie dochodu rodziny, osoby uczącej się lub dziecka powiększonego o uzyskany dochód.

W przypadku gdy rodzina lub osoba ucząca się utrzymuje się z gospodarstwa rolnego, przyjmuje się, że z 1 ha przeliczeniowego uzyskuje się dochód miesięczny w wysokości 1/12 dochodu ogłaszanego corocznie w drodze obwieszczenia przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie art. 18 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (Dz. U. z 2013 r. poz. 1381, z późn. zm.). Jeżeli rodzina lub osoba ucząca się utrzymuje się z gospodarstwa rolnego oraz uzyskuje pozarolnicze dochody, dochody te sumuje się.

Postępowanie w sprawach przyznawania i wypłacania świadczeń rodzinnych
Ustalenie prawa do świadczeń rodzinnych oraz ich wypłata następują odpowiednio na wniosek:

• małżonków lub jednego z małżonków,
• rodziców lub jednego z rodziców,
• opiekuna faktycznego dziecka,
• opiekuna prawnego dziecka,
• osoby uczącej się,
• pełnoletniej osoby niepełnosprawnej,
• innej osoby upoważnionej do reprezentowania dziecka lub pełnoletniej osoby niepełnosprawnej,
• osoby sprawującej opiekę nad osobą niepełnosprawną.

Do wniosku, w zależności od wnioskowanego świadczenia należy dołączyć wymagane dokumenty, konieczne do ustalenia uprawnień.

W przypadku powstania wątpliwości co do okoliczności mających wpływ na prawo do świadczeń rodzinnych organ właściwy ma prawo zażądać stosownych dokumentów oraz może przeprowadzić odpowiedni wywiad.

Terminy składania wniosków

• Świadczenia rodzinne wypłaca się nie później, niż do ostatniego dnia miesiąca, za który zostały przyznane.
• W przypadku złożenia wniosku w sprawie ustalenia prawa do świadczeń rodzinnych po 10 dniu danego miesiąca, świadczenia rodzinne za ten miesiąc wypłaca się najpóźniej do ostatniego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym złożono wniosek.
• W przypadku, gdy osoba ubiegająca się o świadczenia rodzinne na nowy okres zasiłkowy złoży wniosek wraz z dokumentami do 30 września, świadczenia rodzinne przysługujące za listopad wypłaca się do 30 listopada.
• W przypadku, gdy osoba ubiegająca się o świadczenia rodzinne na nowy okres zasiłkowy złoży wniosek wraz z dokumentami w okresie od 1 października do 30 listopada, świadczenia rodzinne przysługujące za listopad wypłaca się do 31 grudnia.

Gdzie składać wnioski

W Gminie Skawina, sprawy związane ze świadczeniami rodzinnymi z upoważnienia Burmistrza, prowadzi Miejsko-Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej w Skawinie, który przyjmuje wnioski dotyczące świadczeń rodzinnych. Wszelkie druki i formularze związane ze świadczeniami rodzinnymi są dostępne w Sekcji Świadczeń Rodzinnych Miejsko-Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w Skawinie.

V. ŚWIADCZENIA Z FUNDUSZU ALIMENTACYJNEGO

Komu przysługują świadczenia z Funduszu Alimentacyjnego.
Osobą uprawnioną do świadczeń z funduszu alimentacyjnego (w skrócie: świadczenie z FA) jest osoba uprawniona do alimentów od rodzica alimenty (mogą to być również alimenty na podstawie ugody zawartej przed sądem), jeżeli egzekucja tych alimentów jest bezskuteczna.

Egzekucja jest bezskuteczna, jeżeli w okresie dwóch miesięcy przed złożeniem wniosku o świadczenie z FA komornik nie wyegzekwował pełnej należności z tytułu zaległych i bieżących zobowiązań alimentacyjnych. Bezskuteczność egzekucji potwierdza komornik sądowy odpowiednim zaświadczeniem.

W przypadku, gdy egzekucja alimentów nie jest prowadzona w Polsce, gdyż dłużnik mieszka poza granicami RP, w celu potwierdzenia bezskuteczności egzekucji, do wniosku o przyznanie świadczenia z FA wnioskodawca musi dołączyć odpowiednie zaświadczenie z sądu okręgowego (lub innego właściwego sądu) lub zagranicznej instytucji egzekucyjnej, potwierdzające bezskuteczność egzekucji zasądzonych alimentów lub niemożność prowadzenia egzekucji.

Świadczenia z funduszu alimentacyjnego przysługują osobie uprawnionej:
- do ukończenia przez nią 18 lat,
- albo w przypadku gdy uczy się w szkole lub szkole wyższej, do ukończenia przez nią 25 roku życia,
- albo w przypadku posiadania orzeczenia o znacznym stopniu niepełnosprawności - bezterminowo.

Świadczenia z funduszu alimentacyjnego nie przysługują, jeżeli osoba uprawniona:
- została umieszczona w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie albo w pieczy zastępczej,
- zawarła związek małżeński.

Dochód uprawniający do świadczeń z FA.
Prawo do świadczenia z funduszu alimentacyjnego przysługuje, jeżeli miesięczny dochód rodziny w przeliczeniu na osobę w rodzinie nie przekracza 725 zł. Ustalając prawo do świadczenia z FA na okres od 1 października danego roku do 30 września następnego roku (okres świadczeniowy), brany jest pod uwagę dochód uzyskany przez członków rodziny w roku poprzedzającym dany rok (przykładowo: na okres świadczeniowy 2012/2013 bierze się dochody rodziny z roku 2011). Na dochód ten składają się następujące składniki:

• przychody podlegające opodatkowaniu na zasadach ogólnych na podstawie przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, pomniejszone o koszty uzyskania przychodu, należny podatek dochodowy od osób fizycznych, składki na ubezpieczenia społeczne nie zaliczone do kosztów uzyskania przychodu oraz składki na ubezpieczenie zdrowotne,
• deklarowany w oświadczeniu dochód z działalności podlegającej opodatkowaniu na podstawie przepisów o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne,
• inne dochody nie opodatkowane podatkiem dochodowym od osób fizycznych enumeratywnie wyliczone w ustawie o świadczeniach rodzinnych (np. wszelkie stypendia otrzymywane przez uczniów lub studentów, alimenty na rzecz dzieci). Do dochodu rodziny nie wlicza się kwot świadczeń z FA otrzymanych w poprzednim okresie świadczeniowym.

W przypadku, gdy rodzina posiada gospodarstwo rolne, dochód z tego tytułu oblicza się na podstawie liczby hektarów przeliczeniowych znajdujących się w jej posiadaniu w roku kalendarzowym poprzedzającym okres zasiłkowy. Miesięczna wartość dochodu z 1 ha przeliczeniowego została określona na poziomie 1/12 dochodu ogłaszanego corocznie w drodze obwieszczenia przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie art. 18 ustawy z 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym. W przypadku, gdy rodzina lub osoba ucząca się utrzymuje się z gospodarstwa rolnego oraz uzyskuje pozarolnicze dochody, dochody z obu tych źródeł sumuje się.

Wysokość świadczeń z funduszu alimentacyjnego.
Świadczenia z FA przysługują w kwocie bieżąco zasądzonych alimentów, ale nie mogą wynieść więcej niż po 500,00 zł na każde z uprawnionych do alimentów osób.

Okres otrzymywania świadczeń, kiedy złożyć wniosek.
Świadczenia z FA przyznawane są na tzw. okres świadczeniowy, trwający 12 miesięcy od 1 października do 30 września następnego roku kalendarzowego. Wnioski o przyznanie świadczeń z funduszu alimentacyjnego na nowy okres świadczeniowy, osoby zainteresowane mogą składać już od 1 sierpnia danego roku. W przypadku, gdy osoba ubiegająca się o świadczenia z funduszu alimentacyjnego na nowy okres świadczeniowy złoży wniosek wraz z dokumentami do dnia 31 sierpnia, ustalenie prawa do świadczeń z funduszu alimentacyjnego oraz wypłata świadczeń przysługujących za październik następuje do dnia 31 października. W przypadku, gdy osoba ubiegająca się o świadczenia na nowy okres świadczeniowy złoży wniosek wraz z dokumentami w okresie od dnia 1 września do dnia 31 października, ustalenie prawa do świadczeń z funduszu alimentacyjnego oraz wypłata świadczeń przysługujących za październik następuje do dnia 30 listopada.

Postępowanie wobec dłużnika alimentacyjnego.
W przypadku bezskuteczności egzekucji osoba uprawniona do alimentów (dziecko za pośrednictwem swego przedstawiciela ustawowego) może złożyć do organu właściwego wierzyciela (oznacza to urząd miasta lub gminy albo ośrodek pomocy społecznej właściwy ze względu na miejsce zamieszkania osoby uprawnionej do alimentów) wniosek o podjęcie działań wobec dłużnika alimentacyjnego. Do wniosku należy dołączyć zaświadczenie od komornika prowadzącego postępowanie egzekucyjne, o bezskuteczności egzekucji, zawierające informację o stanie egzekucji, przyczynach jej bezskuteczności oraz o działaniach podejmowanych w celu wyegzekwowania zasądzonych alimentów.

W przypadku przyznania osobie uprawnionej świadczenia z funduszu alimentacyjnego organ właściwy wierzyciela „z urzędu” występuje
z wnioskiem do organu właściwego dłużnika (oznacza to urząd miasta lub gminy albo ośrodek pomocy społecznej właściwy ze względu na miejsce zamieszkania dłużnika alimentacyjnego) o podjęcie działań wobec dłużnika alimentacyjnego.

Po otrzymaniu w/w wniosku, organ właściwy dłużnika przeprowadza wywiad alimentacyjny, w celu ustalenia sytuacji rodzinnej, dochodowej
i zawodowej dłużnika alimentacyjnego, a także jego stanu zdrowia oraz przyczyn nie łożenia na utrzymanie osoby uprawnionej, oraz odbiera od niego oświadczenie majątkowe.

W przypadku gdy dłużnik alimentacyjny nie może wywiązać się ze swych zobowiązań z powodu braku zatrudnienia, organ właściwy dłużnika:

• zobowiązuje dłużnika alimentacyjnego do zarejestrowania się jako bezrobotny, albo jako poszukujący pracy, w przypadku braku możliwości zarejestrowania się jako bezrobotny;
• informuje właściwy powiatowy urząd pracy o potrzebie aktywizacji zawodowej dłużnika alimentacyjnego.

W przypadku uniemożliwienia przez dłużnika alimentacyjnego przeprowadzenia wywiadu alimentacyjnego, odmowy złożenia oświadczenia majątkowego, odmowy zarejestrowania się w powiatowym urzędzie pracy jako bezrobotny lub poszukujący pracy, organ właściwy dłużnika wszczyna postępowanie administracyjne dotyczące uznania dłużnika alimentacyjnego za uchylającego się od obowiązku alimentacyjnego. Kiedy decyzja administracyjna uznająca dłużnika alimentacyjnego za uchylającego się od obowiązku alimentacyjnego stanie się ostateczna, organ właściwy dłużnika składa do prokuratury wniosek o ściganie za przestępstwo określone w art. 209 § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 553, z późn. zm.3), oraz kieruje do starosty powiatu wniosek o zatrzymanie prawa jazdy dłużnika alimentacyjnego.

Dłużnik alimentacyjny jest zobowiązany do zwrotu organowi właściwemu wierzyciela należności w wysokości świadczeń wypłaconych z funduszu alimentacyjnego osobie uprawnionej do alimentów, łącznie z ustawowymi odsetkami.

VI. ŚWIADCZENIE WYCHOWAWCZE - 500+

Miejsko-Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej w Skawinie realizuje zadania wynikające z ustawy o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci.

Wnioski o ustalenie prawa do świadczenia wychowawczego przyjmowane są w:

Miejsko-Gminnym Ośrodku Pomocy Społecznej w Skawinie w Sekcji Świadczeń Rodzinnych ul. Żwirki i Wigury 13 - wejście od strony Poczty, I piętro w godzinach:

o Poniedziałek 8.00 - 17.00

o Wtorek 7.30 - 15.30

o Środa 7.30 - 15.30

o Czwartek 7.30 - 15.30

o Piątek 7.30 - 14.30

Od 1 lipca 2019 r. najważniejszą zmianą w programie „Rodzina 500+”, jest rezygnacja z kryterium dochodowego, czyli objęcie tym programem wszystkich dzieci w wieku do ukończenia 18 r. życia. Ze świadczenia będą mogły skorzystać także dzieci umieszczone w placówkach opiekuńczo-wychowawczych.

 Złożenie wniosku do końca września br. gwarantuje przyznanie świadczenia z wyrównaniem od 1 lipca br.

 3-miesieczny termin, liczony od dnia urodzenia dziecka, na złożenie wniosku o świadczenie wychowawcze na nowo narodzone dziecko. Złożenie wniosku w tym czasie gwarantuje przyznanie świadczenia z wyrównaniem od dnia narodzin dziecka.

 Przyznanie (z zachowaniem ciągłości) świadczenia wychowawczego drugiemu z rodziców dziecka w przypadku śmierci rodzica, któremu świadczenie zostało przyznane na dany okres lub który zmarł przed rozpatrzeniem złożonego wniosku.

 Usprawnienie procesu wnioskowania o świadczenie „Rodzina 500+” - zmiana okresu świadczeniowego. Począwszy od 2021 r., okres świadczeniowy na który przyznawane będzie corocznie świadczenie wychowawcze, będzie rozpoczynał się 1 czerwca i potrwa do 31 maja następnego roku.

 Likwidacja obowiązku rozstrzygania w drodze decyzji w przypadku przyznania świadczenia wychowawczego. Osoba, której zostało przyznane świadczenie wychowawcze otrzyma, na adres e-mail, informację o jego przyznaniu. Jeśli osoba nie podała we wniosku adresu poczty elektronicznej, taką informację będzie mogła odebrać osobiście w organie rozpatrującym wniosek. Nieodebranie informacji nie wstrzymuje wypłaty świadczenia wychowawczego.

Terminy składania wniosków:

 Od 1 lipca 2019 r. – w formie elektronicznej (portal Emp@tia, kanały bankowości elektronicznej lub przez portal PUE ZUS)

 Od 1 sierpnia 2019 r. - w formie papierowej (osobiście w urzędzie lub za pośrednictwem poczty);

Aby uzyskać świadczenie na dziecko od 1 lipca 2019 r. należy złożyć kompletny i prawidłowo wypełniony wniosek od 1 lipca – do 30 września 2019 r. (wniosek złożony we wrześniu, oznacza, że świadczenie zostanie przyznane od lipca). Jeśli rodzic dziecka złoży wniosek w późniejszym terminie (po 30 września), prawo do świadczenia wychowawczego zostanie przyznane od miesiąca złożenia wniosku, czyli np. wniosek złożony w październiku 2019 r. – świadczenie zostanie przyznane od października.

Terminy wypłat przyznanego świadczenia na okres 2019/2021:

 Złożenie wniosku w okresie lipiec – sierpień 2019 r. oznacza, że świadczenie, z wyrównaniem od lipca, zostanie wypłacone najpóźniej do dnia 31 października 2019 r.

 Złożenie wniosku we wrześniu 2019 r. oznacza, że świadczenie, z wyrównaniem od lipca, zostanie wypłacone najpóźniej do dnia 30 listopada 2019 r.

 Złożenie wniosku w październiku 2019 r. oznacza, że świadczenie, z wyrównaniem jedynie od października, zostanie wypłacone najpóźniej do dnia 31 grudnia 2019 r.

 Złożenie wniosku w listopadzie 2019 r. oznacza, że świadczenie, z wyrównaniem jedynie od listopada, zostanie wypłacone najpóźniej do dnia 31 stycznia 2020 r.

 Złożenie wniosku w okresie od 1 grudnia 2019 r. do 31 stycznia 2020 r. oznacza, że świadczenie, z wyrównaniem jedynie od miesiąca złożenia wniosku, zostanie wypłacone najpóźniej do dnia 29 lutego 2020 r.

Rodzice, którzy mają obecnie przyznane do 30 września 2019 roku świadczenie wychowawcze na drugie i kolejne dzieci, składają od 1 lipca 2019 roku jeden wspólny wniosek o ustalenie prawa do świadczenia na wszystkie dzieci. Na podstawie takiego wniosku od 1 lipca zostanie im przyznane prawo do świadczenia na pierwsze dziecko (na które obecnie nie pobierają świadczenia wychowawczego), natomiast od 1 października br. na pozostałe dzieci (na które świadczenia są już przyznane do końca września).

Od 1 lipca 2019 r. prawo do świadczenia wychowawczego nie będzie już uzależnione od ustalenia alimentów na dziecko od drugiego rodzica w przypadku wniosków składanych przez rodziców samotnie wychowujących dziecko.

W związku z przesunięciem okresu świadczeniowego od 2021 r. ustawa przewiduje, że przyznanie świadczenia wychowawczego od 1 lipca 2019 r. będzie dotyczyć wydłużonego okresu. Gmina ustali prawo do świadczenia wychowawczego aż do 31 maja 2021 r. (23 miesiące w przypadku nowych dzieci i 20 miesięcy w przypadku dzieci korzystających już ze świadczenia 500+). Tym samym nie będzie konieczności składania ponownie wniosków o świadczenie wychowawcze w 2020 r.

Począwszy od 2021 roku (czyli od okresu świadczeniowego 2021/2022) prawo do świadczenia wychowawczego będzie ustalane na okres od 1 czerwca do 31 maja roku kolejnego. Wnioski w sprawie ustalenia prawa do świadczenia wychowawczego na kolejny okres będą przyjmowane od dnia 1 kwietnia danego roku, a w przypadku wniosków składanych drogą elektroniczną – od dnia 1 lutego danego roku.

Terminy wypłat przyznanego świadczenia na okres 2021/2022:

 W przypadku gdy osoba ubiegająca się o świadczenie wychowawcze na kolejny okres złoży wniosek wraz z wymaganymi dokumentami do dnia 30 kwietnia danego roku, ustalenie prawa do świadczenia wychowawczego oraz wypłata przysługującego świadczenia następuje do dnia 30 czerwca tego roku.

 W przypadku gdy osoba ubiegająca się o świadczenie wychowawcze na kolejny okres złoży wniosek wraz z wymaganymi dokumentami w okresie od dnia 1 maja do dnia 31 maja danego roku, ustalenie prawa do świadczenia wychowawczego oraz wypłata przysługującego świadczenia wychowawczego następuje do dnia 31 lipca tego roku.

 W przypadku gdy osoba ubiegająca się o świadczenie wychowawcze na dany okres złoży wniosek wraz z wymaganymi dokumentami w okresie od dnia 1 czerwca do dnia 30 czerwca danego roku, ustalenie prawa do świadczenia wychowawczego oraz wypłata przysługującego świadczenia wychowawczego następuje do dnia 31 sierpnia tego roku.

 W przypadku gdy osoba ubiegająca się o świadczenie wychowawcze na dany okres złoży wniosek wraz z wymaganymi dokumentami w okresie od dnia 1 lipca do dnia 31 lipca danego roku, ustalenie prawa do świadczenia wychowawczego oraz wypłata przysługującego świadczenia wychowawczego następuje do dnia 30 września tego roku.

 W przypadku gdy osoba ubiegająca się o świadczenie wychowawcze na dany okres złoży wniosek wraz z wymaganymi dokumentami w okresie od dnia 1 sierpnia danego roku do dnia 31 sierpnia danego roku , ustalenie prawa do świadczenia wychowawczego oraz wypłata przysługującego świadczenia wychowawczego następuje do dnia 31 października tego roku.

Zgodnie z ustawą o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci świadczenie wychowawcze przysługuje: matce, ojcu (jeżeli dziecko wspólnie zamieszkuje i pozostaje na utrzymaniu matki albo ojca), opiekunowi faktycznemu dziecka (opiekun faktyczny dziecka to osoba faktycznie opiekującą się dzieckiem, jeżeli wystąpiła z wnioskiem do sądu opiekuńczego o przysposobienie dziecka, jeżeli dziecko wspólnie zamieszkuje i pozostaje na utrzymaniu opiekuna faktycznego), opiekunowi prawnemu dziecka albo dyrektorowi domu pomocy społecznej.

Świadczenie wychowawcze przysługuje:

1) obywatelom polskim,

2) cudzoziemcom:

a) do których stosuje się przepisy o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego,

b) jeżeli wynika to z wiążących Rzeczpospolitą Polską dwustronnych umów międzynarodowych o zabezpieczeniu społecznym,

c) przebywającym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie zezwolenia na pobyt czasowy udzielonego w związku z okolicznościami, o których mowa w art. 127 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach, jeżeli zamieszkują z dziećmi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

d) posiadającym kartę pobytu z adnotacją „dostęp do rynku pracy”, jeżeli zamieszkują z dziećmi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z wyłączeniem obywateli państw trzecich, którzy uzyskali zezwolenie na pracę na terytorium państwa członkowskiego na okres nieprzekraczający sześciu miesięcy, obywateli państw trzecich przyjętych w celu podjęcia studiów lub pracy sezonowej oraz obywateli państw trzecich, którzy mają prawo do wykonywania pracy na podstawie wizy.

e) przebywającym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej

- na podstawie zezwolenia na pobyt czasowy, o którym mowa wart.139a ust.1 lub art.139o ust.1 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach, lub

- w związku z korzystaniem z mobilności krótkoterminowej pracownika kadry kierowniczej, specjalisty lub pracownika odbywającego staż w ramach przeniesienia wewnątrz przedsiębiorstwa na warunkach określonych wart.139n ust.1 ustawy z dnia 12grudnia 2013r. o cudzoziemcach

– jeżeli zamieszkują z dziećmi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z wyłączeniem cudzoziemców, którym zezwolono na pobyt i pracę na okres nieprzekraczający dziewięciu miesięcy, chyba że przepisy o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego lub dwustronne umowy międzynarodowe o zabezpieczeniu społecznym stanowią inaczej.

f) przebywającym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
- na podstawie zezwolenia na pobyt czasowy, o którym mowa wart. 151 lub art. 151b ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach,

- na podstawie wizy krajowej w celu prowadzenia badań naukowych lub prac rozwojowych,
− w związku z korzystaniem z mobilności krótkoterminowej naukowca na warunkach określonych wart.156b ust.1 ustawy z dnia 12grudnia 2013r. o cudzoziemcach

− z wyłączeniem cudzoziemców, którym zezwolono na pobyt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez okres nieprzekraczający sześciu miesięcy, chyba że przepisy o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego lub dwustronne umowy międzynarodowe o zabezpieczeniu społecznym stanowią inaczej;

Prawo do świadczenia wychowawczego przysługuje ww. osobom, jeżeli zamieszkują na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez okres, w jakim mają otrzymywać świadczenie wychowawcze, chyba że przepisy o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego lub dwustronne umowy międzynarodowe o zabezpieczeniu społecznym stanowią inaczej.

Świadczenie wychowawcze przysługuje do dnia ukończenia przez dziecko 18. roku życia.

Kwota świadczenia wychowawczego wynosi 500,00 zł miesięcznie na dziecko.

Świadczenie wychowawcze NIE przysługuje, jeżeli:

1. dziecko pozostaje w związku małżeńskim;

2. dziecko zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie, tj. schronisku dla nieletnich, młodzieżowym ośrodku wychowawczym, zakładzie poprawczym, areszcie śledczym, zakładzie karnym, a także szkole wojskowej lub innej szkole, jeżeli instytucje te zapewniają nieodpłatnie pełne utrzymanie, albo w pieczy zastępczej;

3. pełnoletnie dziecko ma ustalone prawo do świadczenia wychowawczego na własne dziecko.

4. Członkowi rodziny, przysługuje za granicą świadczenie wychowawcze lub świadczenie o charakterze podobnym do świadczenia wychowawczego, chyba że przepisy o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego lub dwustronne umowy międzynarodowe o zabezpieczeniu społecznym stanowią inaczej.

Informacje telefoniczne można uzyskać pod numerem telefonu: 12 276 21 37 w. 22, 23, 31, 32.

Załączniki:

VII. ŚWIADCZENIE "ZA ŻYCIEM"

Jednorazowe świadczenie z tytułu urodzenia żywego dziecka z ciężkim i nieodwracalnym upośledzeniem albo nieuleczalną chorobą zagrażającą życiu.

Z tytułu urodzenia się dziecka, u którego zdiagnozowano ciężkie i nieodwracalne upośledzenie albo nieuleczalną chorobę zagrażającą jego życiu, które powstały
w prenatalnym okresie rozwoju dziecka lub w czasie porodu, przyznaje się, na to dziecko, jednorazowe świadczenie w wysokości 4000 zł.

Jednorazowe świadczenie przysługuje matce lub ojcu dziecka, opiekunowi prawnemu albo opiekunowi faktycznemu dziecka bez względu na dochód.
Jednorazowe świadczenie przysługuje osobom uprawnionym do świadczeń opieki zdrowotnej na podstawie przepisów o koordynacji w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1973 i 1807). Ciężkie i nieodwracalne upośledzenie albo nieuleczalną chorobę zagrażającą życiu, które powstały w prenatalnym okresie rozwoju dziecka lub w czasie porodu, o których mowa w ust. 2 pkt 2-4, stwierdza w zaświadczeniu lekarz ubezpieczenia zdrowotnego, w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, posiadający specjalizację II stopnia lub tytuł specjalisty w dziedzinie: położnictwa i ginekologii, perinatologii lub neonatologii. Jednorazowe świadczenie przysługuje, jeżeli kobieta pozostawała pod opieką medyczną nie później niż od 10 tygodnia ciąży do porodu. Pozostawanie pod opieką medyczną potwierdza się zaświadczeniem lekarskim lub zaświadczeniem wystawionym przez położną.

Osoby ubiegające się o świadczenie składają następujące dokumenty:

1. Wniosek o ustalenie prawa do jednorazowego świadczenia z tytułu urodzenia się dziecka, u którego zdiagnozowano ciężkie i nieodwracalne upośledzenie albo nieuleczalną chorobę zagrażającą życiu, które powstały w prenatalnym okresie rozwoju dziecka lub w czasie porodu;

2. Zaświadczenie potwierdzające ciężkie i nieodwracalne upośledzenie albo nieuleczalną chorobę zagrażającą życiu, które powstały w prenatalnym okresie rozwoju dziecka lub w czasie porodu, wystawione przez lekarza ubezpieczenia zdrowotnego , w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, posiadającego specjalizację II stopnia lub tytuł specjalisty w dziedzinie: położnictwa i ginekologii, perinatologii lub neonatologii;

3. Zaświadczenie lekarskie / zaświadczenie wystawione przez położną potwierdzające pozostawanie kobiety pod opieką medyczną nie później niż od 10. tygodnia ciąży do porodu. Wymóg dostarczenia zaświadczenia lekarskiego / zaświadczenia wystawionego przez położną nie dotyczy osób będących opiekunami prawnymi lub opiekunami faktycznymi dziecka, a także do osób, które przysposobiły dziecko.

Wniosek o wypłatę jednorazowego świadczenia składa się w terminie 12 miesięcy od dnia narodzin dziecka.

Wniosek złożony po terminie pozostawia się bez rozpoznania.

Przyznanie jednorazowego świadczenia następuje na podstawie decyzji administracyjnej wydanej w terminie miesiąca od dnia złożenia wniosku.

Rozpatrzenie wniosku i wydanie decyzji nie podlega żadnym opłatom.

Od decyzji służy stronie prawo wniesienia odwołania do Samorządowego Kolegium Odwoławczego.